ดูหนัง Memories of Murder (2003) ฆาตกรรม ความตาย และสายฝน เต็มเรื่อง

Memories of Murder (2003) ฆาตกรรม ความตาย และสายฝน

Memories of Murder พาเราย้อนไปในปี 1986 เรื่องราวของตำรวจสามนาย นักสืบปาร์คผู้หัวร้อน คู่หูนักสืบโช และนักสืบจากกรุงโซลซอ เท-ยุน ได้รับหน้าที่เข้ามาสืบเหตุฆาตกรรมข่มขืนในเขตฮวาซอง

หนังนำเสนอประเด็นการสืบสวนของตำรวจเกาหลีใต้ในสมัยนั้น ถึงประเด็นของความหละหลวมเช่น การไม่ป้องกันสถานที่เกิดเหตุจนหลักฐานถูกทำลาย การสืบหาหลักฐานโดยปราศจากหลักการทางนิติวิทยาศาสตร์ในช่วงที่วิทยาการตรวจ DNA ยังไม่เข้ามาในเกาหลีใต้ การสอบสวนผู้ต้องสงสัยด้วยกำลังเพื่อให้สารภาพ ในขณะที่ฆาตกรก้าวหน้ามากขึ้นเรื่อยๆและยังอาละวาดอย่างต่อเนื่อง มันจัดการเหยื่ออย่างชำนาญสร้างความสะเทือนขวัญให้ชุมชนเป็นอย่างมาก

เนื้อหาที่หนังนำเสนอค่อนข้างหนักมาก แต่ผู้กำกับกลับแทรกมุกตลกเข้าไปในหนังอย่างกลมกลืน เรียกเสียงขำเป็นระยะๆ(ไม่ขนาดฮาก๊ากเนื้อเรื่องมันหนัก)ถือว่าเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของผู้กำกับ ซึ่งเราจะไม่เห็นอะไรแบบนี้ในหนังอย่าง Zodiac ที่ทำให้เราเครียดจิตตกไปทั้งเรื่อง

ในทางตรงข้ามฉากฆาตกรรมในเรื่องกลับทำให้เรากลัวขนหัวลุก เหมือนเราเป็นเหยื่อเสียเองเลยทีเดียว ด้วยบรรยากาศแถวชนบทในยุค 80 ความรู้สึกที่เหมือนคนร้ายกำลังจ้องมองคุณอยู่ มันช่างมืดหม่นและสะเทือนอารมณ์ในสิ่งที่ฆาตกรทำกับหญิงสาวเหล่านั้น ถึงแม้จะดูมานานแต่ก็ยังตราตรึงต่างกับหนังหลายเรื่องๆที่ผ่านตาแล้วก็ผ่านไป

หนังชวนให้เราลุ้นไปกับการสืบสวน แต่เมื่อใกล้จะได้ตัว กลับหลุดมือไปเสียทุกครั้ง ยิ่งเวลาผ่านไปโอกาสในการจับตัวคนร้ายยิ่งน้อยลงไปเรื่อยๆ นำไปสู่ฉากจบอันสุดแสนจะมืดหม่น เงียบงันและทรงพลังในเวลาเดียวกัน

หนังเรื่องนี้สร้างจากเค้าโครงของเหตุการณ์จริงของเหตุการณ์ฆาตกรรมต่อเนื่องในเขตฮวาซอง จังหวัดกยองจี ในช่วงปี 1986 ถึงปี 1991 (เหยื่อรายล่าสุดเสียชีวิตเมื่อราวๆ 27 ปีที่แล้ว)

เหยื่อทั้งหมดเป็นผู้หญิงอายุระหว่าง 14 – 71 ปี ถูกพบในสภาพถูกมัดปิดปาก และรัดคอจนเสียชีวิตด้วยเสื้อผ้าของเธอเอง จากการรวบรวมหลักฐานคาดการว่าผู้ร้ายเป็นชายสูง 165 – 170 cm กรุ๊บเลือด B รูปร่างผอมบางจากปากคำของเหยื่อที่หนีรอดมาได้ ในช่วงคดีที่สามและสี่

คำเตือน ภาพจากหนังมีความรุนแรง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

15 กันยายน 1986 เกิดเหตุฆาตกรรมผู้หญิงอายุ 71 ปี (เหยื่อรายแรกเป็นหญิงชรา ฆาตกรน่าจะเลือกจากลักษณะที่อ่อนแอ เพราะเป็นการกระทำครั้งแรก) ชื่อ ลี วาน-อิม ถูกพบในทุ่งหญ้า เขตอันยอง-รี เมืองฮวาซอง

20 ตุลาคม 1986 พบศพนาง ปาร์ค ยุน-ซุก อายุ 25 ปี ในลำคลอง เขตจินอัน-รี เมืองฮวาซอง

12 ธันวาคม 1986 พบศพนาง ควอน จัง-บง อายุ 25 ปี ในเขื่อน เขตอันยอง-รี เมืองฮวาซอง

14 ธันวาคม 1986 (ฆาตกรมั่นใจมากช่วงนี้ เนื่องจากก่อเหตุถี่มากและไปก่อเหตุอีกเมือง) พบศพ นางลี คิว-ซุก อายุ 23 ปี ในคลอง เขตฮวาง ฮัง-รี เมืองจองนัม-เมียว

10 มกราคม 1987 พบศพนางฮง จิน-ยัง อายุ 19 ปี ในนาข้าว เขตฮวาง-รี เมืองฮวาซอง

2 พฤษภาคม 1987 พบศพนางปาร์ค อุน-จู อายุ 29 ปี บนเขาเขตจินอัน-รี เมืองฮวาซอง

7 กันยายน 1988 พบศพนางอา กี-ซูน อายุ 54ปี ในลำคลอง ดองเจ-รี เมืองปันทาล-เมียน

16 กันยายน 1988 พบศพ ด.ญ.ปาร์ค ซัง-ฮี อายุ14 ปี ถูกพบในบ้าน เขตจินอัน-รี เมืองฮวาซอง (คดีนี้มีคนถูกจับวันที่ 27 กรกฎาคม 1989 ชื่อยูน โม อายุ 22 ปี)

15 พฤศจิกายน 1990 พบศพ ด.ญ.คิม มี-จัง อายุ 14 ปี บนเขาเขตเบียงโจม-ดอง เมืองฮวาซอง

3 เมษายน 1991 ช่วง3ทุ่ม พบศพนาง ควอน ซุน-ซัง อายุ 69 ปี ถูกข่มขืนและรัดคอด้วยถุงน่อง บนเขาเขตบังซอง-รี เมืองดองทัน-เมียน

คดีนี้นับเป็น 1 ในคดีปริศนาที่โด่งดังที่สุดในเกาหลีใต้ ตำรวจใช้เวลากับคดีนี้ถึง 2 ล้านชั่วโมง และมีผู้ต้องสงสัยถึง 21,280 คน ลายนิ้วมือกว่า 40,116 คน ตัวอย่าง DNA 570 ตัวอย่าง และตัวอย่างเส้นผม 180 ตัวอย่าง

มีการจับกุมชายคนหนึ่งใน เดือนกันยายนปี1988 แต่ไม่เกี่ยวอะไรกับฆาตกรต่อเนื่อง เจ้าหน้าที่ตำรวจกล่าวว่า “มันโหดร้ายมาก มันเป็นการกระทำของคนวิปริต มันเป็นคนโรคจิตที่ไม่รู้สึกผิดในการกระทำ และสนุกที่ได้ทำสิ่งชั่วร้าย”

ในปี 2004 มีเหตุฆาตกรรมนักศึกษาหญิง ฉุดให้ทั้งประเทศหันกลับมาสนใจเหตุฆาตกรรมต่อเนื่องฮวาซองขึ้นอีกครั้ง (บางสันนิฐานกล่าวว่า ฆาตกรอาจจะยังมีชีวิตอยู่และยังใช้ชีวิตในสังคมเกาหลีอย่างปกติ)

ในเดือนกรกฎาคม 2015 มีการพยายามรื้อฟื้นคดีนึ้ขึ้นมาอีกครั้ง แม้ว่าในทางกฎหมายเกาหลีใต้คดีฆาตกรรมคนจะมีอายุความ 15 ปี หมายความว่าคดีของเหยี่อคนสุดท้ายหมดอายุความไปแล้วในปี 2006 อย่างไรก็ตามมีความพยายามจะขยายอายุความของคดีนี้ออกไป เพื่อรื้อฟื้นคดีปริศนาต่างๆ บันทึกการสืบสวนกว่า 5 ตู้ยังถูกเก็บไว้อย่างถาวรแม้จะหมดอายุความไปแล้ว(ปกติจะลบทิ้งหลังหมดอายุความ 1 ปี)—ปี 2005 มีการแก้ไขอายุความเป็น 20 ปี

เหตุการณ์นี่ยังส่งผลให้การสืบสวนด้วย DNA ของเกาหลีใต้ก้าวหน้าขึ้น มีการนำเส้นผมมาวิเคราะห์ในคดีที่ 8 และในคดีที่ 9 และ 10 มีการส่งหลักฐานให้ผู้เชี่ยวชาญจากญี่ปุ่นวิเคราะห์ DNA เป็นทั้งแรกที่เกาหลีใต้ใช้การวิเคราะห์ DNA ร่วมในการสืบสวนอีกด้วย

ฆาตกรรมต่อเนื่องแห่งฮวาซองยังเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างภาพยนตร์หลายเรื่องได้แก่

Memories of Murder (2003) ในความเห็นส่วนตัวนี้เป็น เรื่องนี้นำเสนอเหตุการณ์ดิบ เถื่อน เสียดสีการทำงานของตำรวจ แอบแฝงมุกตลกอย่างชาญฉลาด และมืดมนที่สุดแล้ว หนังยังกระตุ้นสังคมกลับมาให้ความสนใจคดีความที่ทำลงหมดอายุลง และก็ให้เกิดหนังแนวนี้ตามมาอีกมากมาย

Confession of Murder (2012)เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ผู้เขียนคาดหวังไว้ แต่หลังจากผ่านครึ่งแรกของหนังไปกลับผิดหวังเนื่องจากมีการแต่งเติมเนื้อเรื่องจนกลายเป็นละครไปหน่อย แต่ก็นับว่าเป็นหนังที่ดูได้

Gap-dong (2014) ซีรี่ย์นี้ผู้เขียนยังไม่ได้ดู เนื้อเรื่องเล่าถึงตัวเอกที่เป็นนักสืบ รับผิดชอบฆาตกรรม Gap-dong ที่กำลังจะหมดอายุความหลังจากผ่านไปยาวนาน 20 ปี

Signal (2016) เป็นซีรี่ย์ที่ยังไม่ได้ดูเช่นกัน เรื่องย่อประมาณว่า นักสืบในยุคปัจจุบันได้รับสัญญาณสื่อสาร จนพบข้อมูลเกี่ยวกับคดีที่หมดอายุความไปแล้วเมื่อ 20 ปีก่อน ปี 2018 ญี่ปุ่นเอาไปรีเมคด้วยนะ

Tunnel (2017) ซีรี่ย์เกาหลี เนื้อเรื่องเกี่ยวกับนักสืบที่อยู่ในเหตุการณ์ปี 1986 แต่ขณะตามจับคนร้ายในอุโมงค์ดันทะลุมิติมาในเวลาปัจจุบัน(เวรกรรม) เรื่องนี้ก็ถือว่าสนุกดูได้ ถ้าไม่ติดการแต่งเติมเนื้อเรื่องที่มากเกินไปจับนู้นชนนี้สไตล์เกาหลีกับเนื้อเรื่องที่ยืดยาวไปหน่อย ในหนังเรื่องนี้เราจะเห็นการใช้หลักจิตวิทยาฆาตกรมาใช้ในคดีมากขึ้นคล้ายๆกับเรื่อง Mindhunter

อย่างไรก็ตามคดีนี้ก็เป็นคดีที่เกิดมานานแล้ว อาจจะกล่าวได้ว่าเป็นช่วงเวลาทองของฆาตกรต่อเนื่อง เนื่องจากวิทยาการสืบสวนยังล้าหลัง และการเก็บหลักฐานที่ผิดพลาดอย่างร้ายแรง

ในปัจจุบันเทคโนโลยีทางนิติวิทยาศาสตร์มีความก้าวหน้าไปมาก การจะก่อเหตุร้ายอย่างที่แล้วมาคงไม่สามารถหนีรอดได้อย่างเมื่อก่อน ภาพยนตร์เรื่องนี้จึงเป็นสิ่งเตือนใจให้เราไม่กลับไปทำผิดพลาดเหมือนในอดีตอีกครั้ง