Penguin Bloom เพนกวิน บลูม (2020) [บรรยายไทย]

 

การค้นพบโดยบังเอิญของโนอาห์ทำให้ครอบครัวบลูมได้พบสมาชิกใหม่ที่ไม่ใช่มนุษย์ มันเป็นลูกนกกางเขนตัวหนึ่งที่ตกลงมาจากรัง ในครั้งแรกที่เขานำมันเข้ามาบ้าน ดูเหมือนแซมจะไม่ชอบใจนัก แต่เธอก็ค่อยๆ โอนอ่อนและเปิดใจ ในที่สุดมันก็กลับกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวไปจนได้ มันได้ชื่อว่า เพนกวิน ก็เพราะมันมีสีขาวดำ เป็นชื่อที่โนอาห์เลือกให้อย่างแน่วแน่

ก่อนที่ใครจะรู้ว่ามันให้อะไรกับพวกเขามากกว่าที่คิด

มีเมืองไทยอยู่ในหนัง

เป็นอีกครั้งที่นาโอมิ วัตต์ มาเมืองไทยและได้รับบาดเจ็บกลับไป ครั้งแรกของเธอคือบทบาทของแม่ที่เผชิญหน้ากับภัยสึนามิใน The Impossible

อาจจะมีทั้งมุมดีและไม่ดีที่เมืองไทยได้เป็นส่วนหนึ่งของหนังเรื่องนี้ ครอบครัวบลูมชอบมาเที่ยวเมืองไทย แต่เพราะรั้วไม้ที่ผุพังของรีสอร์ทที่พวกเขาพักนั้นทำให้แซมตกลงมากระดูกแตกและพิการ

เรารู้สึกภาคภูมิใจที่มีภาพของประเทศไทยและชื่อของประเทศเราอยู่ในหนัง แต่ถ้ามองในมุมร้ายก็คือ ที่พักในเมืองไม่มีการดูแลเอาใจใส่ที่ดีพอ

 

 

นกกางเขน เจ้าแสดงเก่งมาก

แรกที่เข้ามาอยู่ในบ้าน เจ้าเพนกวินอาจเป็นนกที่ร้องโวยวายน่ารำคาญ แต่เมื่อมันโตขึ้น มันเป็นคนพาให้แซมหยุดเก็บตัวและกล้าออกมาข้างนอกบ้าน

มันเป็นนกกางเขนที่ขาดแม่คอยสอนให้บิน แต่วันหนึ่ง มันก็ข้ามกำแพงนั้น มันบินได้ด้วยตัวเอง สิ่งนี้นี่แหละที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับแซม ผู้ที่รู้สึกตัวเองถดถอย เธอไม่อาจทำทุกสิ่งที่เคยทำได้และอุบัติเหตุครั้งนั้นสร้างเจ็บปวดให้แก่จิตใจเธอตลอดมาแม้แต่นกไร้แม่ยังบินได้ เธอที่เดินไม่ได้ก็น่าจะทำบางอย่างได้เช่นกัน

ผลของการเห็นนกทำสิ่งที่ยอดเยี่ยม ทำให้เธอตัดสินใจทำตามที่แคมแนะนำ แทนที่จะจมจ่อมอยู่กับบ้าน เธอเลือกจะเข้าร่วมพายเรือคายัคเชื่อมความสัมพันธ์ตามคำชักชวนของสามี

เจ้านกที่เข้าฉากกับนาโอมิ วัตต์ มันเก่งมากเลยนะ เรียกว่าเป็นนกแสนรู้ได้เลย น่าชื่นชมที่ทีมงานกำกับมันได้จนเหมือนมันจะเข้าใจมนุษย์บ้านนี้ไปซะทุกอย่าง ดูเชื่องกับคนมากเสียจนไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นแค่นกตัวหนึ่ง ดูหนังไปก็ยิ้มไป แม้เรื่องของแซมจะค่อนข้างน่าหดหู่ แต่กลับสดใสได้เพราะเจ้าเพนกวินตัวนี้นี่เอง
นกที่มีปีกแต่บินไม่ได้ คนที่มีขาแต่เดินไม่ได้

 

 

หนังที่แสนอบอุ่นและสร้างแรงผลักดันให้กับคนที่มองตัวเองว่าเป็นคนไม่มีค่า อยากจะลบตัวตนที่เคยเป็นทิ้ง หากในความทรงจำของแคม เขาไม่เคยมองแซมเปลี่ยนไป ครอบครัวบลูมพร้อมที่จะโอบอุ้มผู้เป็นแม่/ภรรยาให้มองข้ามความผิดหวังและกลับมาสดใสร่าเริงอีกครั้งหนึ่ง

แรงบันดาลใจจากนก ทำให้มองเห็นว่า คนเราสามารถจะทำอะไรได้อีกหลายอย่างแม้จะพิการไปบางส่วน แต่ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ เรามักรู้สึกว่า ทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ไม่ได้ เพราะด้านลบในใจเรากำกับ แต่ถ้าวันใดที่เราปลดผนึกนั้นออกได้สำเร็จ เราก็จะได้พบเองว่า…

ยังมีสิ่งอื่นที่เราทำได้ แค่ต้องเปิดใจแล้วลอง

ชื่นชม ถ่ายภาพสวยมาก

ทั้งการจัดแสง จัดวางตำแหน่งภาพ ต้องยอมรับเลยว่าทำได้ดีไม่มีที่ติ ทั้งช็อตที่โคลสอัปมองเห็นพฤติกรรมของเจ้าเพนกวิน และฉากองค์ประกอบต่างๆ ภายในบ้าน และแน่นอนว่า หนังจากเรื่องจริง ต้องหยิบเอาภาพจริงมาแปะปิดท้ายเอาไว้เสมอ ดูเครดิตตอนจบพร้อมเพลงปิดท้ายไปด้วย จะได้ฟินๆ

ปิดท้าย มันไม่ใช่แค่หนังที่ดัดแปลงสร้างจากหนังสือ แต่มันเป็นยังหนังที่สร้างขึ้นจากเรื่องจริงของนักกีฬาหญิงแชมป์โต้คลื่นคนพิการ เพนกวิน บลูม จึงเป็นหนังสร้างแรงบันดาลใจชั้นเยี่ยมที่ทำให้มองเห็นว่า สิ่งเล็กๆ อย่างนกกางเขนตัวน้อย ก็ช่วยผลักดันความยิ่งใหญ่ให้บังเกิดขึ้นกับมนุษย์ได้

ดูหนังแล้วเอิบอิ่มใจอย่างนี้ จะไม่ได้หยิบมาเขียนถึงได้อย่างไรกันละครับ