ดูหนัง LOVE NOT YET รักจัดหนัก เต็มเรื่อง

LOVE NOT YET รักจัดหนัก

ภาพยนตร์ที่ออกจะเป็นกระแสแรงในโลกออนไลน์ จากภาพเคลื่อนไหวที่ถูกปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง จวบจนเวลาฉายในโรง “รักจัดหนัก” หรือ “Love, Not Yet” หนังสั้น 3 เรื่องรวมเป็น 1 เรื่องใหญ่ ที่มีธีมเดียวกัน

เรื่องราวชีวิตส่วนเสี้ยวหนึ่งของวัยรุ่น วัยที่เป็นจุดเริ่มของหลายๆ สิ่ง อะไรๆ บนร่างกายที่เติบโตงอกงามบอกสถานะถึงความพร้อม ไล่ๆ กันไปกับ ความรู้สึกนึกคิดของความเป็นผู้ใหญ่ ที่เพิ่งจะเริ่มก่อเกิด และยังต้องอาศัยเวลาในการเรียนรู้ลองผิดถูกสักระยะก่อนจะเข้าใจชีวิต ซึ่งช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี่แหละ ที่มักทำให้ชีวิตช่วงนี้มีสีสันได้มากเท่าๆ กับที่จะทำให้ช่วงชีวิตที่เหลืออับแสงลงได้ทันตา

เรื่องราวที่แบ่งออกเป็น 3 เรื่องย่อย..

“ไปเสม็ด” (โดย ภาส พัฒนกำจร และ ไพรัช คุ้มวัน) เรื่องย่อยเรื่องผมเห็นว่า ค่อนข้างลงตัวและน่าประทับใจที่สุด ด้วยเนื้อหา ไดอะล็อก ที่ไปกันได้กับเนื้อเรื่องสั้นๆ ไม่เล่ามาก เน้นคำพูดและการกระทำของตัวละคร ที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติ เหมือนปล่อยบทไหลเรื่อยจากปากตัวละครเอง

ความรักของหนุ่มสาวที่ยังไม่ทันจะรู้สึกอะไรกันมากมาย ก็พากันไปเสม็ด แล้วก็ไป “เสร็จ” ที่นั่น ก่อนจะกลายเป็น “ป่อง” เมื่อกลับมา หนังนำเสนอได้หลายมุมมองมากแม้เนื้อเรื่องจะสั้นเพียงนั้นก็ตาม วิทย์ เด็กหนุ่มผู้ชอบกีฬาหมากรุก หนังเลือกเล่าความรู้สึกนึกคิดของเขาซึ่งมันก็สามารถนำไปสอดคล้องกับสิ่งที่เขาจะได้พบและคิดในอีกไม่กี่วันข้างหน้า กับ แอน สาวหน้าใสที่รอผลสอบแอดมิดด้วยใจจดจ่อ แต่แล้วโลกก็เหมือนจะพังครืนเมื่ออุปสรรคใหญ่มาขวางอยู่ตรงหน้า ในความรู้สึกของผม ผมชอบเรื่องนี้ที่สุดแหละ

แม้บทลงเอยจะดูไม่ “อะไร” สักเท่าไหร่ แต่ถือเป็นเรื่องที่มี “อะไร” ในการเล่าอยู่มากทีเดียว

“เป็นแม่ เป็นเมีย” (โดย อนุชิต มวลพรม) เรื่องที่สองเสียอีก ที่ทำให้สับสนในสารที่เขากำลังนำเสนอ เมื่อเลือกเล่าเรื่องของ ม่อน เด็กหนุ่มนักมวยที่อนาคตน่าจะไกล กับ อิ๋ง เด็กสาวหน้าสวยระดับดาวโรงเรียน แต่เหมือนดิ่งลงด้วยคำๆ เดียว “ท้อง” ทำให้พวกเขาได้แต่อยู่กันอย่างหลบๆ ซ่อนๆ ในบ้านของครอบครัวฝ่ายสาว

เป็นเรื่องที่เล่าเรื่องได้ขำและเรียกเสียงหัวเราได้มากที่สุดแล้วในบรรดาทั้งหมด แต่เหมือนยังเล่าเรื่องแบบสะเปะสะปะหาหนทางไปไม่เจอ บางไดอะล็อก ผมดูแล้วยังมึนๆ กับประโยคที่พวกเขาพูดกัน

สุดท้ายก็จบลงแบบไม่รู้ว่าจะรู้สึก “อย่างไร” ต่อไปดี

“ทองแฮ้ง” (โดย ทราย เจริญปุระ และชาคร ไชยปรีชา) เรื่องสุดท้ายที่ดูจะเล่ายาวที่สุด แต่ก็เล่าได้เป็นเรื่องเป็นราวที่สุดเช่นกัน เรื่องราวของ นัท ทอมสาวที่เนื้อหอมพอสมควรในบรรดาสาวๆ รุ่นน้อง แต่แล้ววันหนึ่งซึ่งเมามาย ทอมสาวตั้งท้องกับชายหนุ่มที่เพิ่งเคยพบหน้า เธอดูเป็นตัวละครที่มีความหนักแน่น และคิดเองเป็นมากที่สุดแล้วในบรรดาทั้งสามเรื่อง พร้อมทั้งยังสอดแทรกมุมมองแบบผู้ใหญ่เข้ามาด้วยบทบาทของ จินตหรา สุขพัฒน์ อีกด้วย

เธอมีแม่ที่ก็อาจเจอในสิ่งที่เธอกำลังประสบ เธอมีเพื่อนที่รักและพร้อมจะเข้าใจเธอเสมอ แต่การเลือกของเธอค่อนข้างแตกต่างไปจากทุกคน ซึ่งก็เป็นอีกมุมมองหนึ่ง ที่จะสื่อให้คนดูเก็บกลับไปคิดว่า “การเลือก” แบบไหนคือสิ่งที่พวกเขาต้องชั่งใจและเลือกทำมันหากวันนั้นมาถึงตัวเอง

แต่แม้เรื่องดูจะเป็นผู้ใหญ่มากที่สุดแล้ว แต่ผมกลับไม่ชอบเท่าเรื่องแรก ก็แปลกดีเหมือนกันน

แน่นอนว่า ใครเห็น Teaser เห็น Trailer ก็คงอึ้งแดกไปตามๆ กัน ว่าใย “รักจัดหนัก” จึงจัดมาหนักถึงเพียงนี้ หลายคนหวั่นไปว่า หนังจะดูซ้ำเติมสังคมให้ยิ่งต่ำทรามไปหรือเปล่า แต่หากลองดูเนื้อในของหนังแล้ว มันไม่ได้ “จัดหนักจริง” อย่างที่โปะไข่มาบนจานข้าวให้มาเราเห็นแต่อย่างใด ในหนังไม่ได้มีฉากหนักๆ ถึงพริกถึงขิงใส่มาจนมากมาย หากเน้นไปที่สิ่งที่วัยรุ่นในเรื่องพบเจอจาก “วันที่ไม่ตั้งใจ” และดำเนินชีวิตต่อจากนั้นอย่างไรเสียมากกว่า

“Love, Not Yet” หากคิดง่ายๆ อาจดูว่ามันถูกจงใจให้สื่ออะไรแรงๆ แต่ถ้าลองดูว่า เด็กวัยรุ่นในเรื่อง อาจจะยังไม่ถึงวัยที่จะ “จริงจัง” กับความรัก สิ่งที่พวกเขาพบเจอ ยังอาจหาใช่ “รัก” ไม่ แต่สิ่งที่พวกเขาเผชิญต่างหาก ที่อาจหนักเกินรับไหว หากไม่มีใครช่วยเตือนพวกเขาเสียแต่วันนี้

โดยรวมแล้ว นี่คงเป็นหนังที่คนทำตั้งใจจะให้วัยรุ่นได้ดู ไม่ได้ใช้เพื่อสั่งสอน แต่หวังให้พวกเขาได้ “คิด” ก่อนที่จะไปทำใครท้อง หรือไปท้องกับใคร ให้เขาได้เห็นตัวอย่างนั้นเสียก่อน ให้เขาได้รู้สึกก่อนที่จะเจอเหตุการณ์จริง ว่าถ้าเป็นเขา เขาจะเลือกเป็นคนไหน เลือกทำแบบไหน และที่สำคัญ… ไม่ว่าจะเป็นคนไหน ไม่มีใครไม่ทุกข์และเสียน้ำตา

ไม่ว่าจะเลือกแบบไหน มันจะอยู่กับคุณไปตลอดชีวิต