Teng Nong Khon Maha-Hia เท่งโหน่ง คนมาหาเฮีย (2007)

Teng Nong Khon Maha-Hia (2007) เท่ง โหน่ง คนมาหาเฮีย

ค่อนข้างชัดเจนว่า “เท่ง โหน่ง คนมาหาเฮีย” เป็นงานที่เดินตามรอยความสำเร็จของ “โหน่ง เท่ง นักเลงภูเขาทอง” และเป็นที่ชัดเจนว่า “เท่ง โหน่ง คนมาหาเฮีย” เป็นงานที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้เป็นหนังตลกสำหรับตลาดกลุ่มใหญ่ และเป็นที่ชัดเจนอีกเช่นกันว่า “เท่ง โหน่ง คนมาหาเฮีย” เป็นงานที่ถูกสร้างเพื่อให้คนดูสนุกสนานโดยแทบมิได้ผสมผสานความทะเยอทะยานทางด้านศิลปะ

เมื่อเป็นเช่นนี้ ผมจึงพยายามประเมินอย่างง่ายๆ ว่าหนังมีความสนุกสนานหรือไม่ เป็นหนังตลกที่ตลกหรือไม่ ตลกตรงไหนและไม่ตลกตรงไหน

เพื่อให้ง่ายยิ่งขึ้นไปอีก ผมอยากแยกความพยายามในการเล่นตลกในหนังเรื่องนี้ออกเป็น 3 ระดับ
ระดับแรกเป็นการเล่นตลกที่แสดงให้เห็นถึงความคิดสร้างสรรค์ (และตลก)
ระดับที่สองเป็นการเล่นตลกอาจจะมีความคิดสร้างสรรค์บ้างหรือไม่มีเลย และดูแล้วไม่ตลกหรือตลกน้อยกว่าที่ควรจะเป็น
ระดับที่สาม ไม่สร้างสรรค์และไม่ตลกเลย

ในส่วนของระดับแรก มีหลายฉากหลายเรื่องราวเหตุการณ์ที่อยากยกให้เห็นเป็นตัวอย่าง เท่าที่พอนึกได้ก็มีอย่างน้อย 7 ตัวอย่าง
หนึ่ง การสร้างเรื่องให้คนไปหยิบตุ๊กตาผิดตัว
สอง เมื่อต้องนำตุ๊กตาไปส่ง เกิดการหยิบกล่องผิด โดยสลับกับกล่องใส่ไก่ โดยทั้งสองตัวอย่างข้างต้นเป็นความพยายามที่นำเสนอการเล่นตลกสถานการณ์ที่น่าชมเชย
สาม ทั้งสองคนนั่งรถไปส่งของแล้วหลับเลยกลับมาที่เดิม
สี่ ทั้งสองคนเอารถเฮียคนหนึ่งไปขับแล้วกลับมาที่เดิมอีก
ห้า ทั้งสองคนไปเคาะประตูบ้าน
หก เหตุการณ์ยืมเงิน
เจ็ด ในห้องผู้ป่วยที่ขาเก้าอี้ไปทับสายยางคุณยาย

ถึงแม้ข้อสามถึงข้อเจ็ดดูแล้วยังไม่เทียบเท่าสองข้อแรก แต่ก็พอจะถือว่าอยู่ในระดับเดียวกัน ถ้าหากมีการเล่นตลกอย่างตัวอย่างข้างบนให้มากกว่าที่มีอยู่ เชื่อว่าน่าจะเป็นหนังที่สนุกสนานด้วยอารมณ์ขันอันเฉียบแหลมเรื่องหนึ่ง

ในส่วนที่เป็นระดับที่สอง มีอยู่หลายฉากหลายเหตุการณ์ เช่น
ฉากความฝันตอนต้นเรื่อง (เข้าใจว่าพยายามจะใช้จินตนาการ แต่ผลที่ออกมาไม่น่าจะคุ้มกับการลงทุนลงแรง)
ฉากนินทาคนในลิฟต์ (เหมือนว่าจะดี แต่ลงท้ายด้วยคำด่าหนึ่งชุด)
ฉากเจ้าพ่อศาลแพ่งและเจ้าพ่อที่ฟันไม่เข้าแต่โดนยิงตาย (รวมถึงการแต่งกายของคนทรงด้วย)
ฉากประตูรถหนีบมือ (เป็นการเล่นตลกเจ็บตัวที่พอจะมีความตลกอยู่บ้าง แต่จังหวะการเล่นรับส่งยังไม่ลงตัวนัก)
ฉากที่เกี่ยวกับนวล โดยเฉพาะภาพช้าและนกสีขาว (เข้าใจว่าเป็นการเล่นตลกล้อเลียนเพื่อล้อเลียนผู้กำกับหนังต่างประเทศบางคน แต่บางช่วงดูมากเกินไป)