PULSE ไคโร่…ผีอินเตอร์เน็ต (2001) พากย์ไทย บรรยายไทย

'เกิดมา... ดำรงอยู่... และตายอย่างโดดเดี่ยว.'

ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีต่าง ๆ เข้ามามีอิทธิพลต่อสังคมชีวิตของเรามากขึ้น ตั้งแต่ต้นปี 2000 ... เหมือนกับว่าบุคลากรในวงการภาพยนตร์ญี่ปุ่นตระหนักได้ถึงผลลัพธ์ "ด้านลบ" ของสิ่งที่เราต่างเรียกว่า "เครื่องอำนวยความสะดวก" นี้ นั่นจึงทำให้การมาของ Ringu (1999) เป็นหลักไมล์ของการสร้างหนังสยองขวัญที่มีภูติผีปีศาจใช้ เทคโนโลยีเป็นทางผ่าน...

หาก Ringu เป็นการพูดถึง viral video และความแพร่หลายของเทปคาสเซต, One Missed Call พูดถึงประเด็นครอบครัวและอิทธิพลของโทรศัพท์มือถือ ... Kairo ก็เป็นการพูดปรัชญาความโดดเดียวของมนุษย์ควบคู่ไปการนำเสนอความน่ากลัวของ "อินเทอร์เน็ต"

"มิจิ" และ "จุงโกะ" นักศึกษาทั้งสองต่างสงสัยว่าหลังจากที่มอบหมายงานให้ "ทากูชิ" ไปทำแล้ว ทำไมทากูชิยังไม่โผล่หน้ามาหาพวกเขาเลย แม้แต่จดหมาย, หรือข้อความก็ไม่มี ... เหตุนี้มิจิจึงตัดสินใจไปหาทากูชิที่หอของเขา แล้วเมื่อมิจิไปยังที่นั่นเธอก็พบว่าทากูชิมีท่าทีที่ประหลาดมาก ... และเพียงพริบตาที่มิจิหันหน้าไปทางอื่น เมื่อหันมาหาเขา เธอก็พบว่าเขาได้กลายเป็น "ศพ" ไปแล้ว!!

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น หลายสิ่งหลายอย่างเริ่มผิดปกติ เริ่มจากอินเทอร์เน็ต นั่นคือเมื่อพวกเขาและเพื่อน ๆ เข้าไปยังอินเทอร์เน็ตก็ต้องพบว่าภาพที่น่าประหลาดอย่างน่าขนลุก ... นับวันคนในเมืองก็เริ่มสูญหายไปทีละคน เมืองเริ่มร้าง และนั่นก็เป็นสัญญาณของวันที่มนุษย์ต้องถึงคราว "ล่มสลาย" !!

นี่เป็นหนึ่งในหนังผีญี่ปุ่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล มันน่าเสียดายที่หนังกลับถูกหลงลืมไปได้โดยง่ายเนื่องมาจากรัศมีความสยองของ Ju-On และ Ringu มันมีความเป็นสากลและย่อยง่ายมากกว่า จึงทำให้ Kairo (2001) ไม่ค่อยถูกพูดถึงเท่าที่ควรจะเป็น ทั้งที่หนังมาพร้อมกับประเด็นวิพากษ์สังคมและชีวิตหลังความตายได้อย่างเข้มข้นและลึกซึ้ง เพียบพร้อมไปด้วยชั้นเชิงการสร้างฉากหลอนๆ ที่แทบจะสมบูรณ์แบบ ..

Kairo (2001) มากับประเด็นที่เสียดสีมนุษย์อย่างสุดซึ้ง นั่นคือการพูดถึงว่าแท้ที่จริงแล้วมนุษย์นั้นไม่เคย "เชื่อมถึงกัน" เลยแม้แต่น้อย

ใช่อยู่ที่เราพูดคุยกับเพื่อน, อยู่กับครอบครัว, มีคนที่เรารัก, สังคมโซเชียลก็มีเพื่อนมากมาย .... แต่จริงเหรอที่ว่าเราเชื่อมถึงกันได้อย่างจริงจัง .... หากย้อนกลับไปในช่วงเวลาแรกเริ่มของการเกิดมาบนโลก ... เราเกิดมาเพียง "ตัวคนเดียว"... ทำอะไรหรือเรียนรู้ด้วย "ตัวคนเดียว"... ตัดสินใจอะไรหรือใช้อารมณ์ความรู้สึกด้วย "ตัวคนเดียว" .... และแน่นอนเมื่อเราจากโลกนี้ไปเราก็จากไป "ตัวคนเดียว"..

ตั ว ค น เ ดี ย ว .

น่าเศร้าเมื่อเราตระหนักได้ว่า มนุษย์ทุกคนดำรงชีวิตอย่าง "เอกเทศ" (individually) หาใช่ "เอกภาพ" (unity) ... ฉะนั้นจึงไม่แปลกว่าทำไมคนเราถึงกลัวตายนัก ... ส่วนหนึ่งจากเหตุผลของส่วนใหญ่คือ "กลัวที่จะอยู่ลำพัง"..

.

เอาจริง ๆ Kairo (2001) ก็ยังทำให้ตระหนักได้อีกว่า "ผี" กับ "มนุษย์" แทบจะไม่ต่างกัน ... อย่างที่บอกไปว่ามนุษย์ไม่เคยเชื่อมถึงกันอย่างจริงจัง นั่นจึงทำให้โดดเดี่ยว, เปลี่ยวเปล่า ไม่ต่างจากผีที่ร่อนเร่ไปมา อาจต่างเพียงแค่ คนก็คือ "ผีที่ถูกห่อหุ้มด้วยหนัง" เท่านั้นเอง..

สภาพรกร้าง... ถนนที่ไร้ผู้คน... ตึกอาคารแสนสันโดษ... ไม่เพียงแต่ทำให้ชวนนึกถึงสภาพ dystopia ... เป็น dystopia ที่ถูกจำลองขึ้นมา พยากรณ์ว่าโลกจะเป็นอย่างไรหากเทคโนโลยีถูกพัฒนาไปก้าวไกลมากขึ้น ... ซึ่งมีความเป็นไปได้มากอย่างตอนท้ายของเรื่อง นั่นคือ "จุดล่มสลายของมนุษยชาติ" ... ก็อย่างที่เห็นได้แทบทุกวัน

ก็ยังชวนให้นึกถึงสภาพสังคมปัจจุบันที่ถูกแกะเปลือกออกมาแล้วว่า

... แม้จะมีตึกรามบ้านช่องเยอะเท่าใด ก็ไม่ได้ช่วยให้คน "เชื่อมสนิท" กันมากขึ้นได้เลย... หนำซ้ำยังทำให้เกิดความห่างไกล และเดียวดายมากขึ้นไปอีกต่างหาก กลายเป็นปรากฏการณ์โลกแตก (apocalypse) ในรูปของนามธรรม

ขอรับรองเลยว่า Kairo (2001) เปี่ยมไปด้วยวิสัยทัศน์ในการเสียดสีมนุษย์ได้เกินไกลกว่าบรรทัดฐานของ "หนังผี" ไปมากโข เชื่อเถอะหากไม่รู้สึกขนลุกกับความสยองขวัญที่เกิดจากผีในเรื่อง... ก็คงต้องขนลุกกับความจริง(ที่ยอมรับไม่ได้)ที่หนังมอบให้ .. ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง