หลังจากดูจบ ซิสไปส่องรีวิวจากหลายๆ บล็อกก็พบว่า มีเสียงบ่นจากผู้ชมต่างประเทศเกี่ยวกับประเด็นที่ว่าหนังไม่สมจริง เพราะน้องเอวา (Ava Michelle) ที่แสดงเป็นโจดี้ นางเอกของเรื่องสวยเกินกว่าจะถูกบูลลี่! คนหน้าตาดีไม่มีทางถูกกลั้นแกล้งได้หรอก จริงหรอ?

ซิสกลับชอบที่หนังเลือกเล่าเรื่องผ่านตัวเอกคาแรคเตอร์แบบนี้นะ ที่ผ่านมาภาพจำเด็กที่ถูกบูลลี่ในหนังเรื่องอื่นๆ มักจะต้องเป็นเด็กเนิร์ดใส่แว่น คนอ้วน คนเอเชีย คนผิวดำ หรือคนจน แต่โจดี้กลับไม่ตรงกับลักษณะเหล่านี้เลย เธอเป็นสาวสวย หุ่นดี ผิวขาว ผมบลอนด์ ครอบครัวอบอุ่น เป็นชนชั้นกลาง แต่เธอก็ยังถูกกลั้นแกล้งในโรงเรียน ในชีวิตจริง ไม่ว่าคนลักษณะแบบไหนก็มีโอกาสถูกบูลลี่ได้ถ้าโชคร้ายเจอกับคนไม่ดี

นี้เป็นหนังวัยรุ่นไฮสคูลอีกเรื่องจาก Netflix ที่สอนให้เรายอมรับความแตกต่างและทำให้มันเป็นความโดดเด่นของเรา

ซิสเข้าใจว่าการถูกล้อเลียนมันเป็นเรื่องใหญ่และยากที่จะทำใจสำหรับวัยเรียน สมัยเด็กๆ พี่สาวข้างบ้านของซิสเป็นสาวสวย หุ่นดีและสูงกว่าเพื่อนในวัยเดียวกันเหมือนกับโจดี้เลย ถ้ามองจากมุมผู้ใหญ่คือหุ่นนางแบบที่หลายคนใฝ่ฝัน แต่สำหรับเด็กมัธยมต้น การแตกต่างจากเพื่อนในกลุ่มและถูกเรียกว่า ‘ยีราฟ’ คงไม่ใช่เรื่องน่ายินดี พี่สาวคนนั้นติดเดินก้มคอห่อไหล่อยู่หลายปีเพราะไม่อยากดูสูงกว่าเพื่อน มันทำให้เธอดูเป็นคนไม่มั่นใจ หลังจากเค้าเข้ามหาวิทยาลัย ซิสก็ไม่ได้เจออีกเลยจนกระทั่งเค้าแต่งงาน พี่สาวที่ชอบเดินก้มหน้า ​ตอนนี้กลับเดินเชิดหน้าหลังตรง ดูเป็นสาวมั่นสดใส… ไม่รู้หรอกนะว่าเมื่อไหร่หรืออะไรที่ทำให้เค้าเลิกอายในความแตกต่างและหันมาภูมิใจกับมัน ซิสว่าคงเป็นเวลา ประสบการณ์ และโลกกว้างที่ช่วยให้เรายอมรับตัวเองและสั่งสมความมั่นใจขึ้นมาได้

การถูกล้อเลียนจะกลายเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยที่ทันทีเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ เพราะเราได้เห็นโลกกว้างมากขึ้น เจอผู้คนที่แตกต่างกันมากขึ้น มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เราจะสูงกว่า เตี้ยกว่า อ้วนกว่า ผอมกว่า ขาวกว่า ดำกว่า ตาชั้นเดียว ตาสองชั้น… ทุกคนล้วนเป็นสีสันสวยงามที่แตกต่างกันไป นอกจากนี้เมื่อโตขึ้น หน้าที่ความรับผิดชอบก็เยอะขึ้นตาม จนเรื่องล้อเลียนกลายเป็นเรื่องที่ไม่ควรค่าแก่การใส่ใจเลย