โนราห์ Norah (2018)

 

โนราห์ Norah (2018)

ยอมรับเลยว่าทึ่งกับไอเดียในการทำหนังของ เอกชัย ศรีวิชัย มาตั้งแต่ เทริด (2558) เพราะ เอกชัย มิได้สักแต่จะเอาศิลปะแดนใต้อย่าง โนราห์ มาขายแบบทื่อๆ แต่ถูกบอกเล่าโดยวิพากษ์ศิลปะผ่านการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย และความขัดแย้งของศิลปะสองแนว โดยในเทริดได้บอกเล่าเรื่องราวของพ่อ-ลูกที่ขัดแย้งในอุดมการณ์เมื่อพ่อต้องการให้ลูกชายสืบสานคณะโนราห์แต่ลูกชายกลับต้องการเดินทางสายนักดนตรี ซึ่งหาก “เทริด” เป็นการนำเพียงกระผีกของโนราห์ตั้งแต่ชื่อเรื่องที่นำมาเพียงเครื่องสวมในการแสดงโนราห์มาเปรียบเทียบเรื่องตัวตนของคนใต้ที่นับถือครอบครัวเหนืออื่นใดเท่านั้น มาคราวนี้ที่หนังใช้ชื่อเรื่องว่า ‘โนราห์’ ก็ดูจะทะเยอทะยานไม่น้อยในการบอกเล่าภาพใหญ่ทั้งประวัติความเป็นมาของศิลปะโนราห์ มาผสมกับแฟนตาซีข้ามเวลาที่ถูกใช้เป็นเครื่องมือให้เราติดตามนางเอกไปเรียนรู้ศิลปะวัฒนธรรมและความเป็นมาของ โนราห์กันแบบระยะประชิด นอกจากนี้ภาคภูมิยังอุตส่าห์หาความเชื่อมโยงตรรกะการข้ามเวลาของนอร์ร่า เข้ากับเหตุการณ์ในปัจจุบัน ด้วยการให้เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในช่วงวันไหว้ครู 3 วันของคณะโนราห์ เชื่อมเข้ากับเหตุการณ์ในอดีตที่นอร์ร่า ในฐานะคนนอกทั้งในเชิงชาติพันธุ์หรือคนจากโลกอนาคตได้ไปเรียนรู้ประวัติศาสตร์ของโนราห์ โดยมีเรื่องราวโรแมนติกระหว่างสิงหรและเธอเป็นตัวชูรสซึ่งก็ถือเป็นกลวิธีในการเล่าเรื่องที่เปี่ยมชั้นเชิงอยู่ไม่น้อยว่ากันแบบท่าต่อท่าแล้ว โนราห์ ก็ถือเป็นหนังที่มีความน่าสนใจและทำให้เราสนใจที่มาที่ไปของศิลปะภาคใต้ได้ดีทีเดียว อีกทั้งการมี เจด แองเจลินา โฟรม็องโต้ ในเรื่องก็ช่วยให้ดูหนังที่บอกเล่าอุดมการณ์ชาวใต้ผ่านสายตาศิลปินสายอนุรักษ์ได้บันเทิงขึ้นมากทีเดียว